"
next
Read Book اوضاع سياسی عصر امام سجاد عليه السلام
Book Information


Favoured:
0

Download Book


Visit Home Page Book

اوضاع سياسي عصر امام سجاد عليه السلام

مشخصات كتاب

نوع: مقاله

پديدآور: صميمي، غلامحسين

عنوان و شرح مسئوليت: اوضاع سياسي عصر امام سجاد عليه السلام [منبع الكترونيكي] / غلامحسين صميمي

ناشر : غلامحسين صميمي

توصيف ظاهري: 1 متن الكترونيكي: بايگاني HTML؛ داده هاي الكترونيكي (6 بايگاني: 40.5KB)

موضوع: علي بن حسين(ع)، امام چهارم

مقدمه

امام سجاد عليه السلام با آن كه در بدترين شرايط زماني مي زيست و از سوي حاكمان جور، زير شديدترين فشارها به سر مي برد، طي سي و پنج سال امامت خويش، در گسترش ايمان و پايداري و در احياي اسلام ناب محمدي و سيره ي جد بزرگوارش منحصر به فرد بود. محققان مسلمان، عصر امام سجاد عليه السلام را به لحاظ سياسي و فرهنگي، تاريك ترين دوران مي دانند و از آن، به دوره ي سقوط فرهنگ اسلام ياد مي كنند. [1] .

حاكمان عصر امام سجاد عليه السلام

يزيد بن معاويه

چهار سال نخست امامت امام سجاد عليه السلام همزمان با حكومت يزيد بن معاويه است. چهره ي واقعي يزيد بر كسي پوشيده نيست. او نخستين حاكم اسلامي است كه نزد همگان شراب مي خورد و دربار خلافت را به عشرتكده تبديل كرده بود. او آشكارا به كارهاي زشت و خلاف عفت مي پرداخت؛ در وصف شراب، شعر مي سرود و حتي براي سروده هاي در وصف شراب و هرزه گويي هاي شهوت انگيز، انعام مي داد. [2] . او در اولين سال از حكومتش «امام حسين عليه السلام» فرزند پاك رسول خدا صلي الله عليه وآله را با بي رحمي تمام كشت و عترت پيامبر صلي الله عليه و آله را به عنوان اسير در شهرها گرداند. يزيد در سال آخر سلطنت چهار ساله خود، ساكنان «مدينه» را قتل عام نمود و دست به پست ترين جنايات بشري آلود. او حتي در آخرين روزهاي حكومتش به «مكه» هجوم برد و خانه ي خدا را در آتش سوزاند. [3] مسعودي مي نويسد: يزيد با مردم به گونه «فرعون» عمل مي نمود و حتي رفتار فرعون از او بهتر بود. [4] .

عبدالله بن زبير

پس از يزيد، عبدالله پسر زبير، بر حجاز دست يافت. او مردي زاهد نما، تندخو، بي رحم، بخيل و بسيار رياست خواه بود. [5] حس رياست طلبي او چنان بود كه برادر خود «عمرو بن زبير» را كشت. [6] . وي نسبت به بني هاشم بسيار سخت گير بود و مي گفت: چهل سال است كه كينه ي «بني هاشم» را در دل پنهان داشته ام و امروز مي خواهم انتقام بگيرم. او «عبدالله بن عباس» را به طائف تبعيد نمود و «محمد حنفيه»، عبدالله بن عباس و 24 نفر از

1 to 16